W czasie, kiedy Floryda szykuje się na przyjęcie huraganu, zamyślamy się nad świętością - bo okazuje się, że są tacy, którzy przypisują ją tylko Bogu samemu i… już.

Jana Chrzciciela czcimy nie tylko dwa razy w roku.

Św. Monika i św. Augustyn to nierozłączny tandem, choć może nie przez wszystkich kojarzony.

Czy Maryja jest nam potrzebna do zbawienia?

Tuż obok Wieży Dawidowej stoi w Litanii Loretańskiej Wieża z Kości Słoniowej. Może jej też się nieco uważniej przyjrzyjmy?

Kiedy śpiewamy „Wieżo Dawidowa“ wiemy, że nie chodzi o Zino Davidoffa, urodzonego w Kijowie a osiadłego w Szwajcarii twórcę luksusowej marki. A... o co w takim razie chodzi?

Kto nie był zakochany nigdy nie zrozumie śpiewania Godzinek o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny.

W Godzinkach pojawia się wśród przepięknych i niezwykle głębokich określeń Maryi również „runo Gedeona“.

Nie od dziś wiadomo, że historia się jest nauczycielką życia. Kto wie, czy nie najbardziej dlatego, że lubi się powtarzać.

Raz Jezus mówi, że przynosi pokój, a raz, że niepokój. Jak to zrozumieć i jak pogodzić? Przecież to sprzeczne wypowiedzi...

„Pan podtrzymuje całe moje życie…“ (Psalm 25). Te słowa nabierają szczególnego znaczenia w szpitalu.

Na szczęście coraz więcej ludzi rozumie, jak bezpodstawne i bezsensowne było żądanie, żeby Kościół zamknął się w zakrystii.

Przy okazji Wniebowzięcia można powiedzieć naprawdę dużo. Ale można też tylko trochę, ale wyraźnie.

Każdy święty, nawet najbardziej „niedzisiejszy“, w końcu okazuje się najbardziej dzisiejszy.

Znów przypomina nam Jezus o tym, że mamy stać się dziećmi.

Myślę, że my wierzący, wszyscy szukamy ciągle jakiegoś modelu świętości, choć nazywamy to szukaniem sposobu na życie.

Kolejny "pozornie niepozorny" element mszy świętej. Zwróćmy uwagę, co się w tym czasie dokonuje...

Trudno chyba tę Patronkę Europy zestawić z innymi, na przykład świętym Benedyktem. Jeszcze trudniej w dwie minuty coś o niej konkretnego powiedzieć.

Wiele można o Dominiku powiedzieć dobrego, ale najbardziej go lubię z jednego, bardzo konkretnego powodu...

Jak to jest z tą ekologiczną miłością do świata i byciem „koroną stworzenia“?

Zniechęcenie, demon południa, acedia - różne oblicza może mieć kryzys w duchowym życiu człowieka.

Przyzwyczaiłem się...

Jak trudno bogatemu wejść do Królestwa... Ale biednemu nieraz jeszcze trudniej! Od czego to zależy?

Od wielu stron podchodzimy do tematu modlitwy. Może więc jeszcze jedno przypomnienie, jeszcze jedna powtórka nie zaszkodzi...

A co, kiedy sam ksiądz, czy cały Kościół jest grzeszny?

Czy Kościół powinien się wtrącać...? Odpowiem króciutko: tak! We wszystko! Bo tak chciał Jezus.

Zganiona Marta? Tak ją zapamiętamy? Mam nadzieję, że nie całkiem, a przynajmniej nie tylko - w końcu to przecież święta Marta! Pierwsza liga!

Ktoś się zamyślił, że raz mówimy, że dziećmi, a raz, że przybranymi… To jak w końcu jest?

Ująć w jedno kazanie zagadnienie modlitwy, to tak, jak spakować się do kosmetyczki w podróż dookoła świata.

Nawet, jeśli dziadkowie, ciocie i wujkowie, a nawet rodzice mają coraz mniejszy wpływ na dzieci, trzeba ten wpływ po prostu próbować wywierać.

Błogosławieństwo, czy poświęcenie, czy może konsekracja? A jaka to różnica?

Ten „Syn Gromu“, chcący od razu ukarać całe miasto Samarytan piorunem, ten śpioch z Ogrójca...

Tak, wierzę. Doświadczam czasem jego działania. Ale wiem też, że "Syn Boży ukazał się po to, by zniszczyć dzieła diabła" (1J 3,8).

Mniej więcej na połowę ubiegłego wieku (z dużym przybliżeniem) przypada działalność kilku arcyciekawych chrześcijańskich pisarzy.

Każdy święty jest na swój sposób niezwykły, ale ta, która pierwsza dowiedziała się o Zmartwychwstaniu, by opowiedzieć choćby Apostołom, jest chyba najbardziej niezwykła.

Niby prosta, a trudna jest dzisiejsza perykopa ewangeliczna. Można ją na wiele sposobów interpretować, a przecież "potrzeba mało, albo tylko jednego"...

W tych dniach w pierwszym czytaniu słyszymy fascynującą opowieść o tym, jak zrodziła się Pascha.

Jak to jest z tym jarzmem, które nakłada na nas Jezus? Czy jarzmo może być „słodkie“?

Imię Boga Izraelici uważali za tak święte, że nie wolno było go wymawiać. Mimo, że On sam przedstawił się po Imieniu. Imię zatem w jakiś sposób określa byt...

Właściwie tak na kanwie cenzusu rozmawiamy o postępie, używaniu i wstrzemięźliwości, czyli czynieniu sobie Ziemi poddaną...

Najprostszy gest podzielenia się czymś „swoim“ okazuje się często dla kogoś ogromną radością.

Niebo opisywane bywa również jako uczta. Czy to jest tylko przenośnia, czy coś z tej obietnicy zadzieje się naprawdę?

Zarówno teoretycznie, jak i praktycznie, bo jak można inaczej?

Przepiękną mądrość i pokój serca w obliczu śmierci pokazują nam w tych dniach czytania; odchodzenie patriarchów biblijnych jest niezwykle pouczające.

W normalnych warunkach życie samo troszczy się o siebie, samo się rozwija. Ale... w normalnych warunkach.

Reguła świętego Benedykta mimo upływu kilkunastu wieków nie straciła ani odrobiny swojej świeżości i mądrości.

To pytanie często się pojawia: jak? Czy muszę wierzyć, że przez te zewnętrzne znaki działa Bóg, żeby otrzymać łaskę? A jeśli moja wiara jest taka niedoskonała?

Jakub podstępnie wykradł błogosławieństwo swego ojca, Izaaka, a ten zewnętrzny gest, nawet mimo nieco innych intencji, jednak „zadziałał“. Jaka moc się w nim kryje!

Kilka słów z ust sióstr, które są siostrami nie tylko w zakonie, ale również prywatnie.

...ale jeszcze bardziej trzeba je spełniać. Po to są.

Okrutny Bóg zażądał od Abrahama ofiary z jego syna. Czy na pewno dokładnie tak było?

„Pan mój i Bóg mój“ - to jemu zawdzięczamy jedną z najkrótszych i najpiękniejszych modlitw. A uparcie nazywamy go Niedowiarkiem...

Dopóki żyjemy, prawie na nic nie jest za późno, choć oczywiście można nawet i z tym stanowiskiem dyskutować.

Bo niby wiemy o co chodzi, ale często nie wiemy. Zatem kilka niedzielnych rozważań poświęcimy na - według Jezusa - zapowiedź uczty niebieskiej.

Prosty rybak i uczony, a jak się do dziś uzupełniają! Obaj, właśnie tacy, byli i są w Kościele potrzebni. To dwa aspekty tej samej rzeczywistości.

Już Stary Testament, a konkretnie Księga Powtórzonego Prawa, podpowiada jak odpowiedzieć miłością na Bożą miłość. Czyli… jak?

Jezus wyraźnie w czwartkowej Ewangelii mówi co myśli o naszym powtarzaniu „Panie, Panie…“, nie zakazując oczywiście samego zwrotu, czy samej modlitwy.

Każdy ksiądz obejmując jakiekolwiek stanowisko w parafii otrzymuje delegację do pewnych rzeczy. Może warto te zadania (obowiązki i prawa) przypomnieć?

"Ostrym mieczem uczynił me usta, w cieniu swej ręki mnie ukrył. Uczynił ze mnie strzałę zaostrzoną, utaił mnie w swoim kołczanie." Czy to nie piękne?

Zmierzamy wszyscy w jednym kierunku. Co z tego wynika?

Jest niedaleko, w zasięgu ręki, choć ukryty. Jak go znaleźć?

Kościół jako organizacja również widzialna, mimo, że tak niedoskonała, został założony przez Chrystusa.

To, czy lubimy procesje, czy nie, zależy chyba w prostej linii od tego, w jakim stopniu je rozumiemy.

Litania dla niektórych może być zaledwie klepaniem pacierza. Ale dla innych to rozmowa pełna miłości i niezwykłej głębi.

„Poza Kościołem nie ma zbawienia” - to może trochę przerażać, ale nie wtedy, kiedy się wie. A przynajmniej dobrze chce...

Chodzi o to, że czasem zabieramy się za cerowanie czyjejś koszuli, a nie widzimy swojskich dziur, a przecież dziury własnej koszuli też bliższe ciału...

Można się przymierzać do tajemnicy Trójcy Świętej, ale boję się, że podobnie mucha mogłaby chcieć obejrzeć Ermitaż. Albo nawet niepodobnie...

Mówimy, że sakramenty są widzialnymi znakami, a właściwie symbolami niewidzialnej Bożej łaski.

Na całym świecie ludzie, sąsiedzi na przykład, jakoś sobie pomagają, ale w Ameryce nauczyłem się, że to właściwie obowiązek, a nie wielkie poświęcenie.

Skoro już wiemy jak się spowiadać, księża również zostali pouczeni, to teraz powiedzmy sobie kilka słów o tym, jak się nie spowiadać.

Zapewne wielu z nas potrafi je wyrecytować bez zająknięcia.

To temat, który trudno chyba zbyć kilkuminutowym komentarzem.

Poniedziałkowe rozważanie jeszcze o niedzielnej Ewangelii? Ot, opóźniony ksiądz nam się przytrafił...

Między darem a owocem jest istotna różnica. Może warto prosić o jedno i drugie?

Dzisiaj przypada (dowolne wprawdzie, ale jednak) wspomnienie św. Jadwigi, królowej. Jak być świętym, kiedy się jest królem, a jak kiedy się jest nauczycielem, kierowcą, czy… prezydentem?

Dlaczego o mango? Bo też mówi, że Bóg nas kocha.

Jeśli to czytasz, to prawdopodobnie powinieneś/powinnaś być! A jesteś? Tak na co dzień?

O tych ważnych sprawach opowiada doświadczony duszpasterz polonijny, teraz prowadzący do nieba Polaków w południowej części Florydy.

Ni stąd, ni zowąd wpadł mi w oko psalm 19, a konkretnie jeden niezwykle energetyczny werset. Chyba go potrzebowałem jako impulsu. Chyba... wielu z nas go potrzebuje...

"Czemu wpatrujecie się w niebo?” Słyszymy to pytanie w początku Dziejów Apostolskich, czytanym w dzień Wniebowstąpienia, obchodzony w Ameryce w niedzielę.

Jeszcze kilku szczegółom przyjrzyjmy się uważnie, żeby z wagi i powagi zagadnienia tłumaczenia zdać sobie dobrze sprawę.

Jeden z respondentów wspomniał o swojej rozterce dotyczącej wczesnego dzieciństwa Jezusa. Trochę nie po drodze, ale odpowiedzmy na bieżąco.

Wciąż zmagamy się z Bosko-ludzkim wymiarem Pisma świętego. Jak odróżnić jeden od drugiego i wyłowić to, co najważniejsze?

Zaledwie je sobie wskażemy, ponazywamy, ale już i to może być zwyczajnie pomocne. Resztę niech dopowie Internet, albo... fachowcy.

Dzisiaj mały skok w bok, trochę dla złagodzenia tych naszych „paranaukowych analiz“ Biblii.

Dziś porozmawiamy o kontekstach biblijnych, które choć niezwykle ciekawe, z racji ograniczeń czasowych potraktujemy zaledwie sygnalizując zagadnienie.

W niedzielnych czytaniach znaleźć można trzy główne style literackie (które zawierają o wiele więcej gatunków) Biblii. Jak je rozumieć i "trawić"?

Czasem wystarczy nam zaledwie rzut oka na człowieka, żeby go ocenić, zaszufladkować, sklasyfikować, albo nawet od razu wiekuiście potępić.

Proszę o wybaczenie osobistej wycieczki, bo niecodzienna... Ale od niej wychodząc spróbujemy dojść do ogólnych wniosków. Pożytecznych, mam nadzieję, dla wszystkich.

Kiedy ktoś nam coś zarzuca, czasem posługujemy się argumentacją, która nie ma nic wspólnego z argumentacją.

Żeby tylko z Bogiem... Bez zaufania idą właściwie tylko interesy, a i tu minimum jest potrzebne. Człowiek staje się człowiekiem, kiedy nauczy się ufać.

Jeśli można mówić, o warunkach w ogóle, bo przecież sam Pan Bóg nie jest nimi ograniczony.

Mówiliśmy już o tym, że modlitwa ma być rozmową, dialogiem. Aby była, potrzebny jest na nią po prostu czas. Czas poświęcony tylko Bogu.

Duchowość zna wiele sposobów modlitwy. Spontanicznie jednak nazywamy ją Spotkaniem z Bogiem. Żeby ono się dokonało, potrzebny jest "podkład"...

Ten problem dotyczy chyba każdego z nas. Czy to z naszego wnętrza, czy z zewnątrz, przychodzą podczas modlitwy rozproszenia. Jak sobie z nimi radzić?

...bo niby niewinne, a są znakiem braku ufności Panu Bogu i uchyleniem furtki Złemu.

Nie sposób nie pamiętać o dramacie skrzywdzonych, nawet gdy się jest w trakcie podróży misyjnej na drugi koniec kontynentu...

Jezus o sobie mówił: pasterz. Potem przekazał swoje owce Piotrowi, a w nim Apostołom i ich następcom. Czy ten układ jest dalej potrzebny? Czy działa?

Niespodziewane odwiedziny w zaskakującym miejscu czasem prowadzą do nieoczekiwanych refleksji... Może trochę odjeżdżamy w bok, ale chyba nie za daleko... Nowe centrum komputerowego giganta. I Pan Bóg.

Nawrócenie św. Pawła było szokiem dla prześladowanych przez niego chrześcijan, choć dla niego samego chyba jeszcze większym.

Jeszcze w poniedziałek święto Apostołów Filipa i Jakuba nie przedstawiało go w zbyt dobrym świetle. Kolejne dni i... jego działalność wprost zachwyca!

Czcimy dziś w Kościele świętego Stanisława, biskupa i męczennika. Większość z nas jednak nie będzie ani biskupami, ani męczennikami...

Jakoś tak wyszło, że przesiadkę z Chicago do San Jose miałem długą, ale za to w przepięknym miejscu. Czasem ten splot wprost zmusza do refleksji...

Czcimy dziś Świętych Apostołów, a muszę zagaić o św. Charbelu. Nie całkiem ni stąd, ni zowąd; przez parę dni patrzył na mnie w zakrystii na Trójcowie.

Dla Polaków za granicą cały początek maja jest przesycony patriotyzmem, zwłaszcza, że większość polonijnych parafii żyje głównie podczas weekendów.

Podczas, gdy wciąż padał deszcz, w trakcie przerw w naukach rekolekcyjnych kanonizowałem p. Szymona Hołownię i znów pokochałem Kolbego...

Nie sposób nie pomyśleć dzisiaj o patriotyzmie. Tylko... w jakim wydaniu?

Początek maja kojarzy mi się z klimatami rodzinno-patriotycznymi, natomiast trwają jeszcze rekolekcje, w których biorą udział chrystusowcy ze Stanów i Kanady, więc trochę o tym dzisiaj...

Mam nadzieję, że ostatecznie choć trochę dopowiemy sobie kto i jak rządzi w rodzinie: kobieta czy mężczyzna. Żadne tam Salomonowe rozstrzygnięcie, ale... chyba zawsze coś...

Plotkujemy jeszcze chwilę na ten temat, bo sprawy damsko-męskie są nie tylko ciekawe, wielopłaszczyznowe i emocjonujące, ale na dodatek bardzo ważne...