Skąd wzięły się grupy „Barankowe”?

Aleksandra i Marcin Sawiccy w 2001 roku, przeprowadzili się z Warszawy do Krzyżowej koło Żywca. Obydwoje są nauczycielami, ale i rodzicami siedmiorga dzieci. Z ich inicjatywy powstały szkoły podstawowe i licea w Koszarawie Bystrej, Krzyżówkach, Przyłękowie, Kolebach, Kętach, które terytorialnie znajdowały się na terenie diecezji Bielsko-Żywieckiej. Obecnie Fundacja Królowej Św. Jadwigi prowadzi 16 szkół w całej Polsce. Od 2005roku państwo Sawiccy zajmują się także wspieraniem rodziców w edukujących dzieci w domu. W związku z tym, iż rodzice potrzebowali wsparcia w religijnym wychowaniu swoich dzieci, które nie uczestniczyły w szkolnej katechezie, dlatego powstał program spotkań „grup Barankowych”, opracowany przez Aleksandrę Sawicką i Ojca Przemysława Ciesielskiego OP. Zadaniem „Grup Barankowych” jest wsparcie i towarzyszenie rodzicom, bez względu na ich stopień zaawansowania religijnego w przygotowywaniu ich dzieci do Sakramentu Pojednania i Komunii Świętej.

https://mms.edu.pl/baranki-program-przygotowan/

Jak wyglądają spotkania „Baranków”?

Spotkania odbywają się przy parafiach lub klasztorach, prowadzone są przez jedno lub dwa małżeństwa i każdej grupie towarzyszy kapłan. Jednym z założeń grup barankowych jest wspólny wyjazd weekendowy celem poznania się i zawiązania wspólnoty. W spotkaniach uczestniczą też całe rodziny z dziećmi w różnym wieku. W trakcie roku uczestnicy spotykają się mniej więcej co miesiąc (zazwyczaj w sobotę). Każde spotkanie ma swój temat, który jest powiązany z okresem roku liturgicznego, jest to forma warsztatów, ale często w planie jest Msza Święta i Adoracja Najświętszego Sakramentu. Spotkania są inspiracją dla rodzin do dalszej pracy w domu w ciągu miesiąca.

Obecnie jest ponad 100 grup w Europie (Polska, Francja, Anglia, Litwa i Hiszpania), odpowiedzialną za organizację grup z ramienia Fundacji jest s. Beata Zawiślak USJK (baranki@mms.edu.pl) a sprawy formacyjne swoją opieką duszpasterską obejmują: o. Przemysław Ciesielski OP, ks. Radosław Warenda SCJ oraz Aleksandra Sawicka.

Obecnie w Europie jest już ponad 100„Grup Barankowych”.

https://www.youtube.com/watch?v=F_TCu78OuyQ

Jak wygląda uroczystość pierwszej Komunii Świętej?

Sama uroczystość pierwszej Komunii Świętej jest bardzo skromna, odbywa się bez fotografów, bez prób, bez prezentów. Dzieci spowiadają się, a rodzice w tym czasie modlą się za nich, po spowiedzi rodzice mocno przytulają swoje dzieci. W tym czasie jest Adoracja Najświętszego Sakramentu. Przed przystąpieniem do Komunii Świętej rodzice zakładają swoim dzieciom białą albę, która jest symbolem czystej miłości Chrystusa, i odwołaniem do otrzymanych łask na Chrzcie Świętym.

https://wiez.pl/2023/06/23/oto-sa-baranki-czyli-pierwsza-komunia-i-spowiedz-nieco-inaczej/

Jakie są podstawowe założenia „Grup Barankowych”?

https://mms.edu.pl/baranki/#zalozenia

Po pierwsze: ważne jest stworzenie wspólnoty rodzin, które się umacniają i wspierają w trudnościach. Jest to bardzo ważne jak mówi Aleksandra Sawicka, gdyż: ...naszym codziennym doświadczeniem, również w „Barankach”, jest obecność rodzin niepełnych, rodzin, w których jedno z rodziców jest niewierzące, rodziców w związkach niesakramentalnych, rodziców poszukujących, którzy jednak chcą świadomie przygotowywać swoje dzieci do sakramentu.

Po drugie: wspólnota „Baranków” działa dzięki obecności kapłana i jego prowadzeniu. Otwarty i zaangażowany kapłan to bezcenny dar dla wspólnoty

Po trzecie: idziemy razem z całym Kościołem powszechnym przez kolejne wydarzenia roku liturgicznego.

Po czwarte: opieramy się bezpośrednio na tekstach Pisma Świętego a nie na historiach biblijnych czy czytankach dla dzieci, które mogłyby w przekazie zniekształcać treści.

Po piąte: wspólnota „Baranków” pomaga rodzicom i dzieciom odkryć ukryte w nich piękno, dostrzec swoje talenty, w które kochający Bóg wyposażył każdego człowieka, aby się tym dobrem dzielił z innymi.

Po szóste: metody pracy w „Grupach Barankowych” koncentrują się na dialogu ale i do obrazów i sztuki przekazywanej z pokolenia na pokolenie. Obraz czy muzyka sakralna odnosi się do rzeczywistości, ale ją też daleko przekracza, sięga tam „gdzie wzrok nie sięga”, dlatego pomaga rozwijać się duchowo. Oglądamy (mówi Aleksandra Sawicka) dzieła Fra Angelica, Piera della Francesca, freski, ikony. Słuchamy chorałów gregoriańskich. Propagujemy też coś, co nazywamy rysunkiem z natury – jest to szkoła nie tyle rysowania, co patrzenia.

Zachęcamy do posłuchania tych, którzy przeżyli swoje Baranki:

https://www.youtube.com/watch?v=MVX5g9MSPmU

opracowała: Magdalena Stach-Hejosz