Szkolenie dla przedstawicieli diecezji, tworzenie zespołów opracowujących zasady prewencji i wdrażanie ich w konkretnym środowisku – tak właśnie budowany jest system ochrony małoletnich w Kościele. Pracę wszystkich diecezji animuje i wspiera Centrum Ochrony Dziecka. Prymas Polski abp Wojciech Polak dziękuje całemu zespołowi COD za ten wielki wysiłek.

O wytężonej i bardzo konkretnej pracy prewencyjnej, która jest prowadzona na terenie wszystkich diecezji mówił abp Wojciech Polak, delegat KEP ds. ochrony dzieci i młodzieży na konferencji po zebraniu Episkopatu. Biskupi zatwierdzili statut Fundacji Świętego Józefa, która ma wspierać budowanie systemu skutecznej pomocy dla osób wykorzystanych seksualnie w dzieciństwie lub młodości we wspólnocie Kościoła. Fundacja będzie także wspierać realizację działań prewencyjnych wśród księży, katechetów, młodzieży i rodzin. Działania prewencyjne na poziomie diecezjalnym w ostatnim czasie skoncentrowane są wokół opracowania programów i wdrażania szczegółowych zasad prewencji. – Biskupi podjęli decyzję, by w każdej diecezji polskiej powstał system prewencyjny, dostosowany do konkretnej diecezji – wyjaśnia abp Polak. Prace przebiegają w trzech etapach. Pierwszym krokiem było przeszkolenie tzw. diecezjalnych zespołów roboczych ds. prewencji. Kolejny etap to opracowanie przez zespoły programów oraz wytycznych. Wreszcie finalny polega na wdrożeniu tego projektu w bardzo konkretną rzeczywistość diecezji. Zakończony jest już pierwszy etap prac – pracownicy COD przeszkolili zespoły z wszystkich diecezji w ramach 15 szkoleń, które odbyły się w każdej metropolii. – Chciałbym naprawdę bardzo podziękować Centrum Ochrony Dziecka za tę pracę, bo jest to ogromna praca. Szkolenia były prowadzone w każdym zakątku naszej ojczyzny – podkreślił abp Polak.

Na chwilę obecną dokumenty dotyczące pracy z małoletnimi i ich ochrony zatwierdzone są w 35 diecezjach. Opisują one szczegółowo m.in. zasady organizacji spotkań z młodzieżą w parafii czy letniego wypoczynku. W pozostałych 9 diecezjach prace nad programami oraz kodeksem dobrych praktyk jeszcze trwają.

Arcybiskup Polak wyjaśnił również, dlaczego zdecydowano o opracowaniu programów w każdej diecezji lub metropolii, a nie przygotowano jednego standardowego dokumentu dla wszystkich diecezji. – Pierwszorzędnym celem nie jest wypracowanie dokumentu, który będzie przyjęty, tylko praca nad prewencją, aby takie sytuacje nie zdarzały się w przyszłości. Dlatego niezbędnym elementem jest zmiana świadomości oraz budowanie środowiska ludzi, którzy będą nad tym pracować – mówi abp Polak. Na przykładzie archidiecezji i metropolii gnieźnieńskiej podał, że przeszkolonych i zaproszonych do pracy nad dokumentem zostało dwadzieścia kilka osób: pracowników szkół katolickich i Caritas, wychowawców domów dziecka, formatorów seminaryjnych i odpowiedzialnych za stałą formację kapłańską. – Teraz, kiedy program prewencyjny już powstał, musi być on wcielony w życie każdego konkretnego środowiska w diecezji. Aby tak się stało, potrzeba liderów, którzy np. w domu dziecka prowadzonym przez Caritas Archidiecezji Gnieźnieńskiej opracują konkretny regulamin i przeszkolą wszystkich pracowników – tłumaczy abp Polak. Wytyczne kończą się deklaracją o zapoznaniu się z dokumentem i zapewnieniem stosowania się do zawartych w nich zasad kontaktów z małoletnimi i ich ochrony. Do jej podpisania zobligowani są wszyscy księża, którzy z kolei proszeni są, żeby to samo uczynili pracownicy świeccy pracujący w parafii, np. organista czy kościelny, którzy też mają kontakt z dziećmi i młodzieżą.

– Jeszcze raz chcę podkreślić wielki wysiłek Centrum Ochrony Dziecka, które nie ma wielu pracowników, ale wykonał ogromną pracę w różnych zakątkach Polski w budowanie świadomości – podkreśla abp Polak.

Centrum Ochrony Dziecka powstało z inicjatywy o. Adama Żaka SJ, Koordynatora KEP ds. ochrony dzieci i młodzieży. Działa przy Akademii Ignatianum w Krakowie od 2014 roku. Do podstawowych zadań COD należy działalność szkoleniowa i wychowawcza w zakresie psychologicznym, pedagogicznym i duchowym w tematyce związanej z wykorzystywaniem seksualnym małoletnich oraz opracowanie i rozwój programów prewencji i wzorów dobrych praktyk dla różnych środowisk duszpasterskich, formacyjnych i wychowawczych, aby pomóc im w tworzeniu bezpiecznych środowisk dla dzieci i młodzieży.